Didache - Nauka dwunastu Apostołów

Nauka Pana, którą dwunastu Apostołów przekazało narodom.

Dwie drogi

1. Dwie są drogi, jedna droga życia, a druga śmierci2 - i wielka jest różnica między nimi. 2. Oto droga życia: Przede wszystkim będziesz miłował Boga, który cię stworzył3, następnie zaś bliźniego twego jak siebie samego4, a czego nie chcesz, by ktoś ci robił, tego wszystkiego i ty także nie rób drugiemu5. 3. A oto czego uczą nas te słowa: Błogosławcie tych, którzy was przeklinają i módlcie się za waszych nieprzyjaciół, pośćcie za wszystkich przesladowców6. Jakaż to zasługa, jeśli miłujecie tych, którzy was miłują? Czyż i poganie tego nie czynią?7 Wy natomiast miłujcie tych, którzy was nienawidzą8, a nie będziecie mieć nieprzyjaciół. 4. Powstrzymuj się od umysłowych9 i cielesnych pożądań. Jeśli cię ktoś uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi10, a będziesz doskonały. Zmusza cię kto, żeby iść z nim tysiąc kroków, idź z nim dwa tysiące11. Zabiera ci ktoś twoją szatę, daj mu i płaszcz12. Bierze ci ktoś coś twojego, nie żądaj zwrotu13, bo żądać go nie możesz. 5. Daj każdemu, kto cię prosi i zwrotu się nie domagaj14, ponieważ Ojciec chce, żebyśmy z wszystkimi dzielili się naszymi własnymi darami. Szczęśliwy ten, kto daje według przykazania, gdyż nic mu nie można zarzucić. Biada temu, kto bierze!15 Jeśli bowiem bierze dlatego, że potrzebuje, nic mu nie można zarzucić; jeśli jednak nie potrzebuje, zda sprawę z tego, dlaczego wziął i po co. Wsadzony do ciemnicy, odpowie za wszystkie swoje czyny i nie wyjdzie stamtąd, aż ostatni grosz zwróci16. 6. Powiedziano jednak jeszcze na ten temat: "Niech twoja jałmużna przesiąknie potem rąk twoich, aż będziesz wiedział, komu dajesz"17.

II.

1. A oto dalsze zalecenia nauki: 2. Nie zabijaj 18, nie cudzołóż 19, nie uwodź młodych chłopców, nie uprawiaj rozpusty, nie kradnij 20, nie zajmuj się magią ani czarami 21, nie zabijaj dzieci przez poronienie ani nie przyprawiaj ich o śmierć już po urodzeniu 22, nie pożądaj własności twego bliźniego 23. Nie przysięgaj fałszywie 24, nie składaj fałszywego świadectwa 25, nie złorzecz 26, nie pamiętaj uraz 27. 4. Nie bądź nieszczery w myślach ani w słowie 28, gdyż nieszczerość jest pułapką śmierci 29. 5. Niech twe słowa nie będą ani kłamliwe, ani próżne, lecz odpowiadające czynom. 6. Nie bądź chciwy ani zachłanny, ani obłudny, ani niegodziwy, ani zarozumiały. Nie snuj złych zamysłów przeciw bliźniemu twemu. 7. Nie miej w nienawiści żadnego człowieka, lecz jednych napominaj, módl się za nich, a innych jeszcze kochaj ponad własne życie.

III.

1. Dziecko moje 30, stroń od wszystkiego, co złe i wszystkiego, co do zła jest podobne. 2. Nie unoś się gniewem, bo gniew prowadzi do mordu. Nie bądź zazdrosny, ani kłótliwy, ani popędliwy, gdyż z tego wszystkiego dochodzi do zabójstw. 3. dziecko moje, nie poddawaj się namiętnościom, namiętność bowiem wiedzie do rozpusty. Unikaj słów nieprzyzwoitych i spojrzeń bezwstydnych, bo z tego wszystkiego rodzi się cudzołóstwo. 4. dziecko moje, nie zajmuj się wróżbami, ponieważ to skłania do bałwochwalstwa, ani zaklęciami, ani astrologią, ani oczyszczeniami 31, nie patrz na to ani nie słuchaj takich rzeczy, wszystko to bowiem daje początek bałwochwalstwu. 5. dziecko moje, nie bądź kłamcą, bo kłamstwo wiedzie do kradzieży, nie bądź też chciwy ani goniący za próżną sławą, gdyż wszystko to staje się przyczyną nieuczciwości. 6. dziecko moje, nie krytykuj, to bowiem prowadzi do obmowy, nie bądź zbyt pewny siebie ani nieżyczliwy, ponieważ z tego wszystkiego rodzi się oszczerstwo. 7. Ty natomiast bądź cichy, gdyż cisi posiądą w dziedzictwo ziemię 32. 8. Bądź cierpliwy, miłosierny, życzliwy, spokojny, dobry, pomnij zawsze z bojaźnią na słowa, które słyszałeś 33. 9. Nie wynoś się i nie pozwalaj swej duszy na zuchwalstwo. Niechaj twoja dusza nie wiąże się z pysznymi, lecz przebywa wśród sprawiedliwych i pokornych. 10. Wszystko, co cię spotyka, przyjmuj jako dobre, wiedząc że nic się nie dzieje bez Boga.

IV.

1. dziecko moje, o tym, kto głosi ci słowo Boże, pamiętaj dniem i nocą i czcij go, jak samego Pana, bo gdziekolwiek jest głoszone panowanie Jego, tam jest i Pan. 2. szukaj codziennie towarzystwa świętych, abyś mógł znaleźć oparcie w ich słowach 34. 3. Nie powoduj rozłamów35, lecz staraj się godzić walczących. Sądź sprawiedliwie i nie miej względu na osoby 36, gdy trzeba karcić błędy. 4. Nie trwóż się rozważając, czy stanie się tak, czy inaczej. 5. Nie wyciągaj rąk do brania i nie cofaj ich, gdy sam masz dawać 37. 6. Jeśli coś masz dzięki pracy rąk twoich, oddaj to na okup twoich grzechów 38. 7. Nie wahaj się dawać, a gdy dasz, nie narzekaj, przekonasz się bowiem kiedyś, kto cię [za wszystko] hojnie wynagrodzi 39. 8. Nie odwracaj się od potrzebującego 40, lecz dziel się wszystkim z bratem twoim, a nie mów, że jest to twoja własność, jeśli bowiem macie wspólny udział w nieśmiertelności, tym bardziej powinniście go mieć w dobrach doczesnych 41. 9. Nie trzymaj twojej ręki z dala od syna lub córki twojej, lecz już od dzieciństwa ucz ich bojaźni Bożej 42. 10. Niewolnikowi twemu lub niewolnicy, pokładającej nadzieję w tym samym Bogu, nie dawaj nigdy poleceń ze złością, aby nie przestali bać się Boga, który jest nad nimi i nad nami. Nie przychodzi On powoływać ludzi według zewnętrznych pozorów, lecz przychodzi do tych, którzy ducha już przygotował. 11. A wy, niewolnicy, bądźcie poddani waszym panom niby wizerunkom Boga, z szacunkiem i należną bojaźnią 43. 12. W zgromadzeniu będziesz wyznawał swe błędy 44 i nie pójdziesz na modlitwę z nieczystym sumieniem. Taka jest droga życia.

1. A oto droga śmierci: przede wszystkim jest ona zła i pełna przekleństwa: mordy, cudzołóstwa, pożądania, rozpusty, kradzieże, bałwochwalstwo, magia, czary, rabunki, fałszywe świadectwa 45, obłuda, nieszczerość, przebiegłość, pycha, niegodziwość, zuchwałość, chciwość, bezwstyd w mowie, zazdrość, bezczelność, duma, chełpliwość, zanik wszelkiej bojaźni 46. 2. Prześladowcy ludzi prawych, wrogowie prawdy, miłośnicy kłamstwa, nieświadomi nagrody, jaką otrzyma sprawiedliwość, nie idą za dobrem ani za sądem sprawiedliwym, czujni nie na dobro, ale na zło. Obca im jest łagodność i cierpliwość. Kochają marność 47, gonią za zyskiem, nie mają litości dla ubogich, obojętnie przechodzą koło udręczonych, nie znają swego Stwórcy. Mordercy dzieci, niszczą przez poronienie to, co Bóg powołał do życia 48. Odtrącający tych, co nie mają, gnębiciele ciemiężonych, obrońcy bogaczy, a niesprawiedliwi sędziowie biedaków, są to grzesznicy w złym zatwardziali. Trzymajcie się, dzieci, z dala od nich wszystkich!

VI.

1. Bacz, by ktoś nie sprowadził cię z drogi tej nauki, gdyż taki człowiek uczy cię inaczej niż Bóg tego chce. 2. Jeśli możesz w całości nieść jarzmo Pana 49, będziesz doskonały; jeśli nie możesz, czyń, co możesz. 3. Co do pożywienia, weź na siebie tyle, ile zdołasz, lecz powstrzymuj się bezwzględnie od ofiar składanych bożkom 50, jest to bowiem kult bogów martwych.

Chrzest

VII.

1. Co do chrztu, to udzielajcie go w taki oto sposób: Powtórzywszy najpierw wszystko powyższe 51, chrzcijcie w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego 52 w wodzie żywej. 2. Jeśli nie masz wody żywej, chrzcij w innej, jeśli nie możesz w zimnej, chrzcij w ciepłej. 3. Jeśli brak ci jednej, i drugiej, polej głowę 53 trzy razy wodą w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. 4. Przed chrztem powinni pościć i chrzczony, i udzielający chrztu, a także inni, jeśli mogą. Temu zaś, kto ma być chrzczony, przykaż, by pościł przez dzień lub dwa dni przedtem.

Post i modlitwa

VIII.

1. Nie zachowujcie postu w tym samym czasie, co obłudnicy. Oni bowiem poszczą w poniedziałek i czwartek, wy natomiast pośćcie w środę i piątek 54. 2. Ani nie módlcie się jak obłudnicy, lecz jak polecił Pan w swojej ewangelii 55, tak się módlcie:

Ojcze nasz, któryś jest w niebie,

Święć się imię twoje,

Przyjdź królestwo twoje,

Bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi.

Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj

I odpuść nam nasze winy,

Tak jak i my odpuszczamy naszym winowajcom;

I nie dopuść, abyśmy ulegli pokusie,

Ale zachowaj nas od złego 56,

Bo twoja jest moc i chwała na wieki

57,3. Módlcie się w ten sposób trzy razy na dzień

58.

Wieczerza Pańska 59

IX.

1. Co do Wieczerzy Pańskiej, składajcie dziękczynienie w taki oto sposób:

2. Najpierw przy kielichu:

Dziękuję Ci, Ojcze Nasz,

Za świętą winorośl Dawida 60, sługi Twego 61,

Którą objawiłeś nam przez Isusa, sługę Twego.

Tobie chwała na wieki!

3. Następnie przy łamaniu chleba 62:

Dziękujemy Ci, Ojcze nasz,

Za życie i za poznanie,

Które objawiłeś nam przez Isusa, sługę Twego.

Tobie chwała na wieki!

4. Jak ten chleb łamany, rozrzucony po górach,

Został w jedno zebrany,

Tak niech Zbór Twój aż po najdalsze krańce ziemi

Zbierze się w jednym królestwie Twoim,

Bo Twoja jest chwała i moc przez Isus

a Chrystusa na wieki!

5. Niech nikt nie je ani nie pije z waszej Wieczerzy Pańskiej oprócz tych, co zostali ochrzczeni w imię Pana, gdyż to właśnie miał Pan na myśli mówiąc: "Nie dawajcie psom tego, co święte"63.

1. A gdy się już nasycicie, składajcie dziękczynienie w taki oto sposób:

2. Dziękuję Ci, Ojcze Święty, Za święte Imię Twoje,

Które z woli twojej zamieszkało w sercach naszych,

I za poznanie, i za wiarę, i za nieśmiertelność,

Które objawiłeś nam przez Isusa, sługę Twego,

Tobie chwała na wieki!

3. Ty, Panie wszechmogący,

Stworzyłeś wszystko 64 dla Imienia Twego,

Dałeś ludziom pokarm i napój, aby ciesząc się nim, Tobie dziękowali.

Nam zaś dałeś w swej łaskawości duchowy pokarm i napój, i

Życie wieczne przez Isusa, sługę Twego.

4. Nade wszystko dziękujemy Ci za wielką potęgę Twoją.

Tobie chwała na wieki!

5. Pomnij, Panie, na Zbór Twój, i wybaw go od zła wszelkiego,

I uczyń doskonałym w miłości Twojej.

I zgromadź go z czterech stron świata, uświęcony,

W królestwie Twoim, które przygotowałeś dla niego,

Bo Twoja jest moc i chwała na wieki!

6. Niechaj przyjdzie łaska i przeminie świat! 65

Chwała Bogu Dawidowemu! 66

Kto święty, niech podejdzie,

Kto nim nie jest, niech czyni pokutę!

Przyjdź Panie 67.

Niech tak się stanie.

7. Prorokom zaś pozwólcie odprawiać dziękczynienie, jak długo zechcą.

Życie wspólne

XI.

1. Jeśliby ktoś przyszedł i nauczał was wszystkiego tego, co zostało wyżej powiedziane, przyjmijcie go. 2. Jeśli jednak ów nauczający zmieni coś i zacznie wykładać inną naukę po to, żeby burzyć, nie słuchajcie go, jeśli natomiast czynić to będzie po to, żeby pomnażać sprawiedliwość i poznanie Pana, przyjmijcie go jak Pana naszego. 3. W sprawie zaś apostołów i proroków zgodnie z poleceniem 68 Ewangelii postępujcie w taki oto sposób: 4. Każdego apostoła, który do was przychodzi, przyjmijcie jak samego Pana. 5. Nie zostanie on u was jednak dłużej niż dzień jeden, a gdyby zaszła potrzeba, jeszcze i drugi. Jeśli zostanie trzy dni, jest to fałszywy prorok. 6. Gdy ów apostoł będzie odchodził, dajcie mu tylko chleba na drogę: jeśli zażąda pieniędzy, jest to fałszywy prorok. 7. Nie wystawiajcie na próbę żadnego proroka, który mówi pod natchnieniem Ducha, bo każdy grzech może być odpuszczony, lecz ten grzech odpuszczony nie będzie 69. 8. Nie każdy, kto mówi pod natchnieniem Ducha, jest prorokiem. Jest nim tylko wtedy, gdy żyje na sposób Pana. Tak więc po sposobie życia można poznać proroka prawdziwego i fałszywego. 9. Każdy prorok, który pod natchnieniem Ducha każe zastawić stół, nie będzie jadł z niego, inaczej jest to fałszywy prorok. 10. Każdy prorok, który naucza prawdy, jeśli nie postępuje tak, jak uczy, jest to fałszywy prorok. 11. Każdy jednak prorok wypróbowany, wiarygodny, który chcąc wyrazić tajemnice Zboru w świecie postępuje [w sposób niezwykły] 70, lecz nie uczy innych, żeby czynili to, co on czyni, nie będzie przez was sądzony. Jego sprawę sam Bóg osądzi. W podobny bowiem sposób postępowali także dawni prorocy. 12. Kto zaś wam powie pod natchnieniem Ducha: daj mi pieniędzy albo czegokolwiek innego, nie słuchajcie go. Jeśliby jednak prosił was w sprawie kogoś drugiego, kto znajduje się w potrzebie, niechaj nikt go nie sądzi!

XII.

1. Przyjmujcie każdego, kto przychodzi w imię Pana 71. Później wypróbujecie go i poznacie, potraficie bowiem odróżnić prawą rękę od lewej. 2. Jeśli przybysz jest tylko przejazdem, pomóżcie mu, na ile was stać, a niech nie zostanie u was dłużej niż dwa lub trzy dni, gdy konieczne. 3. jeśli zaś chce u was osiąść, a ma jakiś zawód, niech pracuje by się wyżywić. 4. jeśli natomiast nie ma żadnego zawodu, zadbajcie rozsądnie o to, by chrześcijanin nie żył pośród was w bezczynności. 5. Gdyby zaś nie chciał tego czynić, znaczyłoby to, że kupczy tylko Chrystusem. Strzeżcie się takich ludzi!

XIII.

1. Każdy prawdziwy prorok, który chciałby u was osiąść, "wart jest swojej strawy" 72. 2. Podobnie i prawdziwy nauczyciel także jest wart jak "robotnik swojej strawy". 3. tak więc weźmiesz pierwociny z całego soku z prasy winnej i z wszelkiego ziarna z klepiska, jak również z bydła i z owiec, a dasz je prorokom. Oni bowiem są waszymi arcykapłanami 73. 4. jeśli zaś nie macie proroka, dajcie ubogim. 5. Jeśli pieczesz chleb, weź z niego pierwociny i daj według przykazania. 6. Podobnie kiedy otwierasz dzban wina albo oliwy, weź z niego pierwociny i daj prorokom. 7. Z twoich pieniędzy, z ubrania i z wszystkiego, co posiadasz, weź pierwociny, jakie byś sam uznał za stosowne, i daj według przykazania.

XIV.

1. W dniu Pana, pierwszym po sabacie 74, gromadźcie się razem, by łamać chleb i składać dziękczynienie, a wyznawajcie ponadto wasze grzechy, aby ofiara wasza była czysta. 2. Niechaj nikt, kto ma jakiś spór ze swoim bratem, dopóki się nie pogodzą, nie bierze udziału w tym zgromadzeniu, aby nie została skalana wasza ofiara. 3. Oto bowiem słowa Pana: "Na każdym miejscu i w każdym czasie składać mi będą ofiarę czystą, ponieważ jestem królem wielkim, mówi Pan, a imię moje budzi podziw między narodami" 75.

XV.

1. Wybierzcie zatem sobie starszych i pomocników 76 godnych Pana, ludzi cichych, spokojnych, bezinteresownych, wiarygodnych i wypróbowanych77. Oni bowiem pełnią u was także posługę proroków i nauczycieli 78. 2. Nie gardźcie więc nimi, gdyż należy im się wśród was to samo poważanie, co prorokom i nauczycielom. 3. Karćcie się wzajemnie nie w gniewie, lecz w pokoju, jak znajdujecie to w Ewangelii 79, a jeśli ktoś drugiego obrazi, niechaj nikt z nim nie mówi, niech nie usłyszy od was ani słowa, dopóki nie odprawi pokuty. 4. W waszych zaś modlitwach, jałmużnach i wszystkich waszych uczynkach stosujcie się do tego, co znajdujecie w Ewangelii Pana naszego.

Przyjdź Panie!

XVI.

1. Czuwajcie nad życiem waszym! Niechaj pochodnie wasze nie gasną, nie rozluźniajcie pasów na biodrach waszych 80, lecz bądźcie gotowi, nie znacie bowiem godziny, w której Pan nasz przyjdzie 81. 2. Gromadźcie się często razem, by szukać tego, co służy duszom waszym, gdyż cały czas waszej wiary na nic wam się nie przyda, jeśli nie staniecie się doskonali w ostatniej godzinie. 3. W dniach ostatnich bowiem będą mnożyć się fałszywi prorocy i gorszyciele, owce zmienia się w wilki, a miłość zmieni się w nienawiść 82. 4. W miarę narastania nieprawości ludzie będą się nawzajem nienawidzić, prześladować i zdradzać 83, a wtedy zwodziciel świata pojawi się jako Syn Boży i będzie czynił znaki i cuda 84. Cała ziemia zostanie wydana w jego ręce i będzie popełniał niegodziwości, jakie nigdy się jeszcze nie działy od samego początku wieków 85. 5. Wówczas to ludzkość wejdzie w ogień próby 86, a wielu się załamie 87 i zginie, lecz ci, co wytrwają w wierze, zostaną zbawieni 88 przez Tego właśnie, który stał się [za nas] przekleństwem. 6. A wtedy ukażą się znaki prawdy: najpierw znak niebios otwartych, potem znak dźwięku trąby i jako trzeci znak, zmartwychwstanie umarłych 89. 7. Nie wszystkich wprawdzie, lecz jak powiedziano: "Przyjdzie Pan, a z Nim wszyscy święci" 90. Wówczas to ujrzy świat pana przychodzącego na obłokach niebieskich...91

***

Didache

Kto znalazł "Didache", znalazł perłę. Czym jest „Didache"?

http://pl.wikipedia.org/wiki/Didache

Didache, (Didaché) (pełny tytuł po grecku brzmi: Διδαχὴ κυρίου διὰ τῶν δώδεκα ἀποστόλων τοῖς ἔθνεσιν Didache kyriu dia ton dodeka apostolon tois ethnesin - "Nauczanie Pana do narodów przekazane przez dwunastu apostołów"; używa się też formy skróconej:Nauka dwunastu apostołów) - krótki traktat, w starożytnym judeochrześcijaństwie uważany prawdopodobnie za pochodzący bezpośrednio od apostołów. Nie włączany do kanonu Nowego Testamentu, z wyjątkiem 81 księgowego kanonu etiopskiego.

Tekst ten jest starszy od niektórych najmłodszych ksiąg Nowego Testamentu.
Dzieło anonimowe, które powstało pod koniec I wieku n.e. na terenie Syrii, zaliczany do pism Ojców Apostolskich. Składa się z kilku różnych tekstów. Dzieli się na dwie główne części. Pierwsza jest podobna w przekazie do ewangelii synoptycznych. Druga przedstawia Jezusa Mesjasza.

Didache jest jednym z najstarszych źródłem chrześcijańskich. Pozostaje jeszcze pod silnym wpływem judaizmu. Antyczny tekst zaginął, przez długi czas znany był tylko z cytatów w pismach ojców Kościoła.

Didache odkrył dopiero w 1873 r. w bibliotece Hospicjum św. Krzyża w Konstantynopolu metropolita Filoteos Bryennios w rękopisie z1056 r. Wydał go w 1883 r. w Konstantynopolu, a już rok później Adolf von Harnack wydał Didache również w Berlinie. Fragmenty tekstu zostały także znalezione w Oksyrynchos (P. Oxy 1782) i pochodzą z IV wieku.

***

W języku polskim istnieją dwie nieznacznie różniące się od siebie wersje Didachy - (Nauk). Obie posiadają ten sam problem. Używa się greckiego słowa Eucharystia, które powoduje zupełnie sprzeczne zrozumienie tego pojęcia, które oznaczało pierwotnie:

Ostatnią Wieczerzę
Dziękczynienie, podziękowanie Bogu w modlitwie.

Inne obce nam słowo to Marana tha, dwa aramejskie słowa, których znaczenie nie jest całkowicie zrozumiałe, ale najczęściej używane jest w dwóch formach:

"Przyjdź nasz Panie", lub - "Nasz Pan przyszedł"

Także słowo ecclesia - oznaczające zbór czy komunę, w niewłaściwy sposób przetłumaczono na Kościół - w znaczeniu Katolicki.

Słowo to jest użyte jako zbór. Także usługujący w zborach, starsi i ich młodsi (prezbiterzy i diakoni) pomocnicy tak właśnie zostali nazwani, aby nie utożsamiać tych ludzi z współczesną hierarchią Kościoła Katolickiego, który wsławił się łamaniem niemal wszystkich praw Bożych. Używanie terminów watykańskich, takich jak biskup czy diakon drastycznie zmienia ich pierwotne znaczenie i w rezultacie wprowadza czytelników w błąd.

Jest powszechnie wiadome, że pierwsze zbory chrześcijańskie stosowały Prawo mojżeszowe oraz posiadały określoną hierarchię w postaci starszych i ich pomocników. Istniała hierarchia - pozycje - apostoła i braci nauczających Ewangelii czyli Dobrej Nowiny. Listy do zborów w Objawieniu są oczywistym dowodem na taką organizację oraz autorytet osób przewodzących w tych zborach.

Nie zapominajmy także o czasie, który wskazuje wyraźnie na okres przed II zburzeniem Jerozolimy w roku 70 n.e. czyli wiele elementów wskazuje na to, że jest to autentyczne dzieło apostołów Baranka.

Nie możemy także zapomnieć o fakcie posiadania przez apostołów darów Ducha Bożego. A to czyniłoby Didachę dziełem natchnionym.

Jan 20:22 A to rzekłszy, tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego.

Jan 20:23 Którymkolwiek grzechy odpuścicie, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są zatrzymane.

Informacje historyczne odnośnie autentyczności Didachy są często ze sobą sprzeczne.

Ale jej nauki w żadnym wypadku nie są sprzeczne z naukami Jezusa Chrystusa. Fakt utożsamiania zbawienia z dobrymi uczynkami wyjaśnia nam wyraźną niechęć do Didachy niemal wszystkich religii chrześcijańskich z Watykanem włącznie, ponieważ religie opierają się głównie na naukach 'apostoła' Pawła.

Proroctwo zawarte w tym tekście w ostatnim paragrafie jest wyjątkowo Interesujące. Mamy tam detaliczny opis pojawienia się człowieka, który będzie się podawał za Jezusa Chrystusa. Religie nazywają go antychrystem, Daniel nazywa go ostatnim królem.

Źródło tego tekstu nie jest więc 100% pewne ale treść nauk jest zgodna z naukami Jezusa Chrystusa i jest warta zapoznania się z nimi, aby czyniąc to, czego naucza nas Didache osiągnąć zbawienie.

Nie można także pominąć faktu, że nie są to słowa wypowiedziane przez samego Chrystusa, poza znanym nam "Ojcze Nasz". Czyli tekst ten nie może być uznany jako Słowo Boże. Ale owa modlitwa potwierdza nam autentyczność Ewangelii Mateusza i Marka a fragmenty Kazania na Górze także dodają większej wiarygodności i zaufania do owych Ewangelii.

Możemy być także pewni, że teksty Didache a także Ewangelii Mateusza, Marka i Jana były ówczesnym Chrześcijanom doskonale znane nie mamy z tego okresu tekstów krytycznych Ewangelii trojga Ewangelistów oraz Didache.

Porównywanie zwyczaju celebrowania pamiątki Ostatniej Wieczerzy do Mszy Kościoła Katolickiego jest w najlepszym przypadku co najmniej nierozsądną próbą powiązania tych pozornie podobnych do siebie wydarzeń. Pamiątka Ostatniej Wieczerzy wysławia nam niezwykłe dzieło naszego Zbawiciela...

[----]

Decyzja o uznaniu tego tekstu na natchniony należy do ciebie Drogi Czytelniku.

thewordwatcher - 6 Listopada 2014

[Za: http://www.zbawienie.com/Didache.htm]